Ճգնաժամի արմատները մեր մեջ փնտրենք

Մեր պետական այրերն արդարանում են՝ տնտեսական ճգնաժամի պատճառը գցելով Ռուսաստանում տեղի ունեցող գորրծընթացների վրա: Անշուշտ, ռուսական գործոնն ունի իր ազդեցությունը, ինչը անհերքելի է, սակայն դա նույնպես մեր իշխանությունների վարած քաղաքականության հետևանք է: Ռուսաստանում նույնպես ինքնաքննադատությունն ընդունված չէ, այնտեղ էլ ճգնաժամի հետևում փնտրում են Արևմուտքի «ականջները»՝ ամեն բան վերագրելով միջազգային պատժամիջոցներին ու նավթի համաշխարհային գների անկմանը: Այստեղ էլ, իհարկե, կա ճշմարտություն, սակայն նույնիսկ այդ ճշմարտության հիմքում Կրեմլի քաղաքականության հետևանքներն են: Եթե Երևանում կամ Մոսկվայում պետական այրերն անկեղծ լինեն, ապա կընդունեն, որ ունենք կոռումպացված համակարգեր, որոնք ի չիք են դարձնում ազատ մրցակցության ու ներդրումների հնարավորությունը: Հետսովետական տնտեսությունները, չնչին բացառություններով, տապալեցին արդիականացման գործընթացը: Մասնավորապես, Հայաստանում արդեն 90-ականների կեսերին բարեփոխումները կանգ առան՝ համակարգը լրացնելով սկզբում ուժային, հետո՝ օլիգարխիկ բաղկացուցիչով: Մեր տնտեսության խեղճությունն ու ամրցունակությունն ավելի ակնառու դարձան, երբ օբյեկտիվորեն ինտեգրվեցինք ավելի մեծ համակարգերի: Մեր ղեկավարները չեն ստում, երբ վերջին օրերին խոսում են մեր տնտեսության վրա ռուսական ճգնաժամի ունեցած ազդեցության մասին, բայց «դիվանագիտորեն» մոռանում են ասել, որ դա Հայաստանի տնտեսության ոչ ադեկվատ կառուցվածքի ու իրենց վարած քաղաքականության հետևանք է: Ռուսաստանից եկած տրանսֆերտներն օբյեկտիվորեն պակասել են, բայց եթե մեր տնտեսության հույսը պետք է լինի բացառապես «խոպանչիների» աշխատանքը, ապա էլ ինչո՞ւ ենք այսքան մեծ պետական ապարատ պահում: Իրականում, Մոսկվայում չեն ուզում խոստովանել, որ պատժամիջոցներն ու նավթի գինն այսպես ցնցեցին իրենց տնտեսությունը, որովհետև այն հումքային ու ոչ դիվերսիֆիկացված է: Երևանում էլ չեն ուզում խոստովանել, որ մենք այդքան ազդվում ենք ռուսական ճգնաժամից, որովհետև, ըստ էության, չունենք տնտեսություն ու ապրում ենք տրանսֆերտների հույսին, իսկ մեր ստեղծածն էլ այնքան անմրցունակ ու անորակ է, որ սպառվում է բացառապես բարձր չափանիշներ չունեցող ռուսական շուկայում:

Սուրեն ՍՈՒՐԵՆՅԱՆՑ

Հեղինակի նյութեր

• Ալիևը փոխեց Սևանի անունը
• Փաշինյանի նոր գրոհը․ ի՞նչ պետք է անի ընդդիմությունը
• Փաշինյանի «հոգևոր հեղափոխությունը»՝ աշխարհիկ պետության կործանման հետևանքով
• Փաշինյանի ընտրական շանտաժը
• Հովհաննավանքը դարձել է հակաեկեղեցական որջ
• ՔՊ-ի ինքնախոստովանությունը․ պետությունը ղեկավարել են «պահի տակ»
• Ապաշրջափակման ռուսական տարբերա՞կ․ Բաքվի «կառուցողականությունը»՝ Դուշանբեից հետո
• Գաղտնալսումների «ժողովրդավարություն»․ երբ պետությունը վերածվում է կոմպրոմատի գործարանի
• Քաղաքական հրահանգով արդարադատություն չի լինում. կարևոր բացահայտում
• Փաշինյանի հայտարարությունները՝ Սահմանադրության բացահայտ խախտում
• Ալիևի «խաղաղարար» ժեստը կամ ճնշման նոր ձև
• Փաշինյանի «հոգևոր հավաքի» օրը նշանակված է
• Ինքնախոստովանություն, որ բացահայտում է պետական քաղաքականության վտանգավոր ձախողումը
• «Դուրս շպրտելու» հրահանգով սկսված գործը քաղաքական հաշվեհարդար է
• Պուտին-Թրամփ հեռախոսազրույցի մասին
• Իշխանության հաջորդ թիրախը՝ Կաթողիկոսը
• Արամ Ա-ն քայլ է անում ճգնաժամի հաղթահարման ուղղությամբ․ ի՞նչ պատասխան կտա Փաշինյանը
• Խոսքի համար պատժելը իշխանության «նորման» է դառնում. փաստաբան է ձերբակալվել
• Սա այլևս Եկեղեցու մասին չէ․ սա պայքար է ազատության համար
• Թրամփի խոստովանությունը․ «խաղաղությունը» եղել է ԱՄՆ-Ադրբեջան գործարք՝ Հայաստանի հաշվին

Մեկնաբանություններ